ปกติก็ไม่ค่อยถนัดซื้อทองหรอกคับ บังเอิญคุณอาสนิทกะเจ้าของร้านนี้ เคยไปซื้อของขวัญตอนปีใหม่ เค้าก็เห็นหน้ารู้จักแล้ว ช่วงนี้จะซื้อทองเป็นของขวัญเลยแวะไปดูที่ร้านเพราะไว้ใจได้
วันนั้นเจ้าของที่เป็นเพื่อนอาไม่อยู่เจอพี่สาวเค้าคับ คงไม่รู้จัก ถามดูราคาก็โอ แต่ดูท่าทางจะ
เค็มเลยถามหาเพื่อนอา ไม่อยู่ เลยบอกว่าจะมาวันหลัง .... มาอีกทีก็เจอคนๆนี้อีก ถามๆราคาให้ลดก็อิดออด ผมเลยถามหาเพื่อนอา เค้าบอกว่าอยู่ข้างบนทานข้าวเที่ยวเดี๋ยว 15 นาทีเสร็จลงมา ให้ผมอีก 15 นาทีกลับมาหละกัน !!!??? แถมเอ่ยว่าเค้าจำได้ว่าผมมาครั้งที่แล้วก็ไม่เจอกะคนนี้...สรุปคือประชดไรป่าวเนี่ย แทนที่จะบอกให้รอแป๊บหรือจะขึ้นไปบอกให้เพื่อนอาลงมา เมื่อรู้ว่าผมเสียเที่ยวไปครั้งแล้ว ยังให้ผมเสียวเที่ยวอีกครั้งโดยไม่ใยดีเลยอะ
ท่าทางจะไม่ง้อหวะ หรือว่าซื้อสร้อยข้อมือสี่พันกว่าบาทมันจิ๊บจ้อย เฮ้ยยย.... ผมเลยยิ้มๆแล้วก็เออออว่าค่อยกลับมาอีกรอบ ว่าแล้วก็ตัดสินใจขับไปอีกร้านที่รู้จักแต่ก็ไม่เคยซื้อทองเค้า ร้านก็มีชื่อ กะว่าหากสร้อยน้ำหนักเท่ากันราคาไม่หนีมากก็โอครับ (จ่ายง่ายจังเรา ไหนๆก็ตั้งใจซื้อแล้วนี่) ขอเน้นลายสวยน่ารัก ปรากฏราคาได้เลยครับแถมมีลดให้ พูดจาก็โอเค...เท่านี้ก็ซื้อใจผมได้แล้วหละครับ
โชคดีว่ามีตัวเลือกนะครับ ร้านทองแบบหยิ่งๆไม่สนลูกค้านี่ไม่เหมาะกะคนแบบผมจริงๆ
Clue: หอนาฬิกา, ร้านเครื่องใช้ไฟฟ้า, หน่ำมุ่ย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น